Gisteren, afrit Noordeloos —
naast Den Dool,
alsof het lot de route tekende.
Vandaag weer Utrecht,
stenen en grachten ademen rust.
Mijn gedachten bleven thuis,
en dat was de bedoeling.
Langs het water denk ik niet,
ik laat de stad het werk doen.
Ze fluistert zacht,
in fietsen, in stemmen,
in reflecties op het raam van een café.
Ik ben hier graag.